Sürrealizm Şiiri - Necati Yıldız

Yine aynı sayıldı
Sonu ile başlangıcı
Yaşamadan da yazdıysak
Ve en önemlisi hayatın anlamsızlığı
Ne kelimelerin, ne cümlelerin
Bak yok o kadar

Neye yarar, kime yarar kaderin sorgusu
Oluyorsa alın yazgısı;
Sonunda kaybetmenin adı
Kaçarak da kazanamıyorsa ceylan yavrusu
Savaşı.;
Belki de ayakta kalma
Hayat; her şey denebilir, ancak;
Kırmadan, bozmadan, yapmadan yanlışı
Bütün bunları
Sonunda yaşamak, duymak en önemlisi
Hırsı, iştiyakı, heyecanı
Olsa da başlangıcın

Ya da bir tebessümün ötesi
Hepsi hepsi bir kursağın zorlaması
Hayat, aynı;
Bize dair bütün meşakkatlerin adı
Bir meyvenin tadı
Kaplanın yaratılışında yok ise
Ne yapsın masum ceylan yavrusu
Yapılan neyin kavgası
Peki ya

Bir insan
Hayatı yaşayan olma
Tek bir anlam çıkartamayan
Bütün bu anlamsızlıktan
Hayatı anlamaya çalışan kişi
Az, biraz
Düşünce deryasında değil, damlasında boğulur
Bütün yolların Yaradan’ a çıkışı
Eğri de doğru da gidiyorsa
Senden başlayıp
Hayatın zaman yolun da
Sonu olsaydı aşkın
Seven kalbin yok mu o, ilk atışı
Güneşin doğudan batışı
Duydun mu, olur mu?

Anlaşılması hep sondan
Ancak her şeyin
Her şeye tekrar başlanır
Hayat dediğin her gün sil baştan
Bu kısır bir döngü
Yarın yine doğacak doğudan
Ne fark eder güneş batıyorsa batıdan
Bize hükmeden zaman ve mekân
Emsali tenakuz ile mamul;
Kimi kazandırırdı
Başlansaydı her şeye sonundan
Ne görüldü, ne duyuldu
Yok, öyle bir şey aslında