Sürrealist Bir Tablo Şiiri - Kasım Karaca

Oturmuş dışarıyı seyrediyorum
Gözlerim kapalı
Hayal penceresinin onünde
Hayır Orhan Veli de değilim
Evet belki biraz garibim
Belki de çok
Derken ansızın yıldırımlar, şimşekler
Coşkun ve sağanak bir yağış
Duygu yüklü bulutlardan...

Küheylan bir duygu
Bana yönelen dört nala
O kanatlı bir yılkı at
Ben atlı bir süvari ve coşkular kat kat
Kanatlandık yek vücut
Hoş kokuların hüküm sürdüğü bir memlekete
Aniden açılan bir manzara
Hasan Sabahın tahayyülüne bile sığmayan
Berrak, göz kamaştırıcı ve muazzam...

Ve yine ansızın ufuklardan uzak ufuklardan
Kızıl ve afet bir ışık huzmesi
Dört bir yan, tonların dansıyla karnaval
Sahnede hoşseda bir kızıl ton
Bir yudumluk ince, belli ki narince bir güldü
Oysa ben ne bir bülbülüm ne de Divan şairi
Evet güldü teni ve tini, güllerin en narini
Evet afetti güldü o
Ya da ay parçası yok yok gündü o

O kızıl ve ufuk kızıl
Kızıl dudaklardan akan şarap kızıl gelir
Hayır şarap değil bir iksir
İçerim fokur fokur, kaynayan kanım kızıl
Dersin ki Van Gogh buraya fırça çalmış

Ve indi sahneden geldi
Tuttu yıllarından taşkın duygu küheylanımın
Bindi usulca
Ve yine yeniden yine aniden gitti dört nala kızıl ufuğa doğru
Bir uyanıverdim ki kızıl tonlar karacaya döndü
Meğer hepsi kocaman bir hayalmiş
tıpkı senin gibi ey hayallerimin yegane gündemi