Sürh Şiiri - Mevlüt Muhammet Özcan

Yıkandım
Arındım kan ve baruttan
Kuşandım öfkemi
Yazdım delicesine
Doldurdum mısralarımı
Patladım
Patladım ki güneş doğdu şakaklarıma
Süphan'ın eteklerinde
Ki İstanbul'un boğazında
Doğdum
Doğdum Fırat ve Dicle'nin birleşiminden
Aktı kanım
Asi gibi tersinden
Niceleri gibi
Ekildim kızıl toprağa
Yeşerdim
Bir koca çınara katıldım
Kesildi dallarım
Kırıldı bazen
Susmadım
Haykırdım
"Yaşayanlar da ölür elbet"
Bir türküye katıldım
Bir ütopyaya inandım
Çatıştım
Çabaladım
Tırnaklarım kan koktu
Etim koptu en ucuzundan
Son bir bacaya yasladım sırtımı
Mermiler uçuştu
Vuruldum
Öldüm
Yeri geldi
Asıldım
Ama vuruştum
Dağlara sorsan bir yiğit
Devlete sorsan bir gerilla
Faşiste sorsan bir kahpe
Edasıyla
Aldırmadım
VU-RUŞ-TUM
Sloganlarım inletti
Dalgaları
Mezraları
İlleri
Kulaklarını
Faşistlerin ve zulmcü kapitalistlerin
Ve yıkandım
Arındım kan ve baruttan
Ve yazdım son kez
Yağmur yok etmediyse şayet
Adını
Süphan eteklerine
Taşlarla
Çakıl taşlarıyla yazdım
Koskocaman bir Deniz yarattım
Topraktan
Orada uğurladım onbeşleri
28 Kanunisani'de
Ve yazdım
Ki son kez
Delicesine
Adını sürh koydum