Bir öksüzlük solosu sundugunda ikametgah
Cigliklara cevapsiz kalan adresler gibi muhit mesken namekan
Pencerelerin göz hizasinda kayboldugunu konsollara duvarlara sürgün
Bulanik bakislar altinda cöl kadar corak sessiz ve sürgün
Kavrulmus aksam istasyonlarinin birinde yaz günüdür belki
Bicilmis firezlerler altindan cirpinarak can telasindaki sigircigin
Ve kör karanliklardan düse kalka sabahini bulmaya
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta