Sürgün Verince Efkar Şiiri - Yorumlar

Seyfi Karaca
5087

ŞİİR


14

TAKİPÇİ

Bir öksüzlük solosu sundugunda ikametgah
Cigliklara cevapsiz kalan adresler gibi muhit mesken namekan
Pencerelerin göz hizasinda kayboldugunu konsollara duvarlara sürgün
Bulanik bakislar altinda cöl kadar corak sessiz ve sürgün
Kavrulmus aksam istasyonlarinin birinde yaz günüdür belki
Bicilmis firezlerler altindan cirpinarak can telasindaki sigircigin
Ve kör karanliklardan düse kalka sabahini bulmaya

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta