Dil verip de sürgüne söküne
Yol ve dil verip de sürgüne söküne
Ne söylesen dal tutuyor sacaklar sariyor
Dilin cahil dönüyor dudagin ask boyasindan sevgili kaniyor, ne söylesen
Ne söylesen bütün ögünlerini ve zahirelerini ekmis bicmis hayatin
Ne söylesen yetim suskunluklara kolu kanadi acik
Kurdugun ocak serdigin sofra
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta