Sürgün Dünyam Şiiri - İbrahim Yılmaz

Sürgün dünyamın fani hanında bir kiracıyım
Ağlasam sızlasam senden başka kimse işitmez
Sanırdım ki ben, ne çok sevenim vardı benim
Hal bu ki bir karınca yüreğinde bile değilim
Aştım senin aşkından başka ne varsa yüreğimde
Kudret ve şan senden bana hediyedir bileğimde.

Koca bir yalan içinde yaşar ömrünce ruhun
Zannedersin ki gülen yüzler bana dosttur
Haksızlıklar karşısında sabırdır tek umudun
Kaç gemiyi kaçırdın kim bilir zaman yolculuğunda
Güneş aşk için seninle batar denizin koynunda
O gün asılı künyende ne yazacak acaba boynunda.

Sürgün dünyamın gökyüzünde senin gözlerin var
O gözlerde mehtabın çiçekleri yıldızlar açar
Aşkın eseri ay yansır o sevgilinin bakışlarından
Ağlayana omuz ver mağrur gönlümün yalan aşkı
Ancak sevdan mehtapta akan billur bir nehirdir
Aşkı ne kadar seversen dünyada her şey senindir.

Sürgün dünyamda aşkın için bak kapına geldim
Şimdi aşka teslim olmuş ateşe düşen İbrahim'im
Aşkın için mahpusuna razıyım fani sürgün handa
Bu mahpustan nasıl çıkarım senin rızan olmayınca
Ey aşk! sen kırık kalplerde yaşarsın, bilenler bilir
Seni Bilmeyenler aşk için gerçek Mecnun değildir.

Kederlenme deli gönül bir şey olmuyorsa üzülme
Gam kervanı geçerse gönül kapından yine üzülme
Senin Karun'dan zengin kalbinde hazinelerin var
Bilirsin güzelim açelyalar bahar gelmeden açmazlar
Hangi hazine aşkın sevdasından daha bir yücedir
Her şeyin bir vakti vardır sabrında beklerken o aşkı
Gönül elbette unutmaz aşkı sunan o menekşe bakışı.

Ağustos - 2021