Sürgün Baharların Gölgesinde Bir Sabah

Ey bahar
Ne kadar uzaklaştın benden
Çaresizlik içinde kaldım
Gelmez oldun.

Ey bahar
Ne kadar uzaklaştın benden
Sürgünden kurtulamaz oldum
Oysa şehirler görmüştüm ben
Dar sokaklarında lale kokusu olan mahalle havasında kimyası düzgün olan elleri nasırlı babaların olduğu
Çiçekler görmüştüm
Ki ülkemin insanıdır
Kayıpların nezaretinde gizli hatıralarım vardı benim
Gülümserken görürdüm bulutların arasında sıyrılan o güzel güneşi
Bıraktın şimdi beni
En uzak ihtimalli mutluluklarla

Ey bahar
Ne kadar daha yoksun bu şehirde
Dağlarında çiçekler vardı oysa
Şehirlerindeki gecekondularıyla ağlamaklı ama umutlu annelerin gözyaşlarıyla sulanan
Elzemdir savurduğun haykırışlar
Senin unuttuğun gülümsemesi olan göz bebeklerinden gelen

Ey bahar
Hani sevmekti son umut?
Hani gün doğumu kadar yakındın bize?
Ürkek yürekleri karanlıkta mı bırakacaksın
İdeolojik kimyanın verdiği küçük avuntuların yanı başında
Oysa özlenmiştin
Bırakmadık seni
Sürgünlükten kurtulmadan çaresizliğe adım atarken
Karartı bir karanlık görmüşüz ufukta
Hani bırakmayan peşimizi
Şimdi bir turuncu kadar uzaksın bana...

HATIRI SAYILIR BİR KAYBEDİŞİN AYAK SESLERİNE…