Bir kere tutuversem o narin ellerinden,
Bir kerecik okşasam saçının tellerinden;
Öpüversen, öpüversem uzanan dudakları,
Özlem ile okşasam gamzeli yanakları;
Son nefesim karışsa nefesine ve ölsem!
Ardımdan ağlayana bıyık altından gülsem(!)
Toprakta ki ilk gece ağrım da yok, sızım da;
Bir aşkın vebalini taşıyorum omzumda.
Aşk adına işlenen suçu üstüme yıksam,
Sonra cennet cehennem, hangisine layıksam
Ona gitsem gam yemem yanmaya alışmışım
Vuslat kısmet olmamış, beyhude çalışmışım.
Kalp alışmış yanmaya, güne gün eklemeye;
Ahrette de başlıyor aşkını beklemeye…
Ve sonra mahşer günü, ortalıktayım o gün!
Umarım bu kalp sana kavuşur, biter sürgün.
Kayıt Tarihi : 24.3.2018 08:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!