Sürgün Şiiri - Sibel Kaya 2

Sürgündeyim ben.
Yabancı gözler ve eller
Durmadan kovuyorlar beni.
Burada doğdum oysa ki…
Büyüdüm, olgunlaştım,
Eli kulağında yaşlılığın.
Ama hala yabancı adımlarım,
Yolları acıtmaktan korkar gibi…

Şu küçük kız kadar sıkı basamadım.
Kaç yaşındadır? ..
En çok yedi…
Örgülü saçları
Sallanıyor bir sağa bir sola.
Sahipleri kız gibi saçlar da
Gamsız bir gülüş fırlatıyorlar hayata.

Ben koca kadın
Şu iki dudağa bir ufaklık kadar söz geçiremedim.
Gülün diyorum,
Titremeye başlıyorlar.
Eziyet etme bize dercesine…
Ben de kendi hallerine bıraktım onları,
Vazgeçtim.

Madem söz geçiremiyorum bedenime,
Ben de tedirgin gölgemi
Çekerim şen bedenlerin üzerinden.
Rahatsız etmem onları…
İlle de görsünler beni diye
Var olmaya çalışmam ille de.

Benzemediğim şeylere benzemeye,
İçimin gülmediği şeylere gülmeye
Zorlamam daha fazla kendimi…
Eziyet etmem bu sürgün bedene.