Hep muhalif oldu hayat bana.
Mahkûm etti sensizken sana.
Zemheride yanmayı öğrendim,
Cehennemde donmayı.
Bir sensizliği öğrenemedim, bir sensiz yaşamayı.
Sürgün yedim ellerine,
Sürgün verdim sözlerime,
İsyanım sana değil kendime,
Kestim cezamı, cellâdım sen ol.
Gel, son ver bu sürgüne!
Kayıt Tarihi : 7.7.2011 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)