Bunca yıldan sonra alıştım artık.
Yatağından akmaz; durgun gibiyim.
Sevmek ne zor işmiş yedi-yirmidört!
Gönlüme kasteden vurgun gibiyim!
Aynalardan bile çekinir oldum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bunca yıldan sonra alıştım artık.
Yatağından akmaz; durgun gibiyim.
Sevmek ne zor işmiş yedi-yirmidört!
Gönlüme kasteden vurgun gibiyim!
Aynalardan bile çekinir oldum.
Baksam da görmeye tahammülüm yok!
Ağlasam yeridir doldukça doldum.
Gözyaşıma bile kırgın gibiyim!
Anlatsam; dudağa sözlerim dargın.
Sussam; içerimde büyüyen yangın.
Kaçsam kaybolurum aklım da dalgın.
Bu aşka ebedi sürgün gibiyim!
Tebrikler mükemmel bir anlatım yazan yüreği kutlarım.Sevgi ve muhabbetle...+
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta