yarin gözlerine sürgün edilmiş
ruhumun yakışıklı gölgesi.
kırık dalına küsmüş ağaç kadar suçluydu ancak,
daldaki yaprakların ağıdını dinledi ve dinledi
tam hissetmedim ama ağlamış olacak...
.............
önce ' ruhun gölgesi mi olur '
sonra 'gölge ağlar mı ' diyenleri lanetledim
/ve kadın teni döşeli duvarlar arasında
yatağını ıslatan çocuk gibi ellerimi kenetledim/
.............
yarin gözlerine sürgün edilmiş
ruhumun yakışıklı gölgesi.
kendi imgesini unutan şair kadar suçluydu ancak,
kulaklarında uğuldayan şiirini dinledi ve dinledi
umrumda değil ama ağlamış olacak...
Kayıt Tarihi : 8.10.2006 10:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!