Katilin Oldum Şiiri - Nihat Delioğlu

adını sordular adını unutkan gece yarılarında buldum
sevdiler beni, ben de seni unutulmuş hayatlara sordum
yalınayak çocuklar ve adını bilmeyen bir aşığın geçti aklımdan
çoğu esmer, bir deri bir kemik, ellerinde balonlarla yalınayak çocuklar…

bana adını sordular şehrin karanlığında adını unuttum
şehrin karanlığında bir de yalınayak çocuklar vardı ellerinde balonlar
sevdiler beni, ben de seni yalınayak çocuklara sordum
gece miydi, sokaklarda mıydı aşığın bilmiyorum ama mutluydu onlar…
geldiğin ve bana geldiğin bütün şiirleri yaktım, şarkıları da…
sana
gözlerden ırak, yasemin kokulu geceler bıraktım…
o kadar belliydi, yoktun, adını sordu çocuklar…
mutluydular
ve uzaktılar hayatlarına en az öldürülmüş çocuklar kadar
onlar da biliyordu; gelmezdin
sen yasemin kokulu gecelerde sırlarını bana vermezdin
şehrin karanlığında sana bırakılmış bir karardı gitmek
ya da sana bırakılmış en zor karardı…

yıllar sonra aynı yerde
sadece yıkıntılar vardı bir de adını bilmeyen yalınayak çocuklar
yasemin kokulu gecelerde seni hatırlatan bu yıkıntılardı…
bilmiyorum adını neden unuttum
şehrin karanlığında sana dair derin şüpheler uyandırıyordu çocuklar
ve bu sokaklar yoruyordu insanı
belki de bu yorgunluktu adını unutturan
belki de sırf bu yüzden yoruldum…

sırf bir daha sevmemek için seni
yasemin kokusuyla yalnızlığıma dokunan her gece

katilin oldum…