Süreyya Şiiri - Müyesser Doğan

Yere düşünce yağmurlar,
Sessizce ölür Süreyya,
Kirpiklerime konan damlaların,
Mezarı gözlerim mi?
Bu şehrin kaldırımların da,
yorgun ve ıslak adımlar,
Biçâre seyyahın atlasımıdır süreyya,
Bu telaş nedir?
Hangi hikayede barınır insanı beşer,
En acı dediğim gerçeklerin bile,
Ruhunu teslim almışken yalan.
Ve prangaları ağırken umutların.
Kalbin nasıl özgür kalır Süreyya.