Süreyya Şiiri - Ufuk Yöney

ah hayallerime ışık tutmayan süreyya
mevsimin en keskin köşesinde kalan gençliğimi sunmuştum oysa
gün gece ortası bir yerde
sağanaklar arsında
el yordamıyla sarılan yaralar kabuğa durmadan daha
daha açmadan ilk tomurcuk
çözülmeden daha ilk düşen kar
ve hepsinden öte
içimde
sen dediğim benden öte
kimsenin bilmediği bir ben var
aşk hiç te ayak uydurmuyor söylendiği gibi mevsimlere
sus süreyya sus
aksi olsa
bu vakit
yangın bende ne arar