Sureti Hüzün Şiiri - Seyfi Karaca

Öksürüp duruyordu agildaki at
Kayili otlar arasinda citlerden boynunu uzatarak
Kedi de gülleri solmus dikenleri kalmis
Duvarin dibinden iz süren caliyi dönüp dolanirken
Merdivende beliren sessizligi
Cukurda biriken yagmur damlalari ve sisli gün kalintilari seyre durup
Toprakla kucaklasan tarihin elleri zil calan tenefüs sonrasi gibiydi
Kardan öncesine, dünkü boran
Baktim gölgeler aksam seferinin seyreldikce yalnizlasan suretinin
Dedim ordaki ev kurtarir kendini
Teker de kurtarir dizgin de..
Ciktim meyhane yokusu üstünden devrilip giden
Günün son kizilligini bir ara ufka serip tüller perdeler boyayan
Kahve ictikten sonra ikramiyesi cikolatali dudak tatlisi
Siglinde yoktu yillar sonra elim dokunup gönlümün ugradigi
Gölde kasim sogugu parladikca ne yelkenli vardi ne kayik
Gelecek bahar, degilse yaza ancak der gibi
Vapurlar her yarim saat seferlerinde karsi kiyilara gidip dönen
Isvicreye baktim rönesans sarayindaki terastan
Bulanik isiklarla botman tepeleri uzaktan
Ve avusturya görünüyordu
Bregenzden bu tarafa, ceyrekten uctan

Kasim / 21