Gözlerimde şafak keser
Karadan daha kara gözlerin vurduğunda…
Yalnızlığımın avuçlarına sığmayan
Zamanın kanattığına sarılan
Ellerin olurdu ruhumda beslenen
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Engin korkularıma kapanan perde
Dingin ruhuma yazılan en güzel hikâye
Teessüflü dünler mezadından harabenin
Yıkılışında ki asalet değerdi inan ömre…
Arş-ı âlâya değen feryadı kesen
Dudaklarımdan makûs kaderin izini silen
Dökülen her hecede
Her cümlede
Yüreğine dayanan kışlarım yatardı…
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Şahlanmış doru at
Dörtnala tüm hızıyla
Ömrümden ömrüne ömür katarcasına
Ölümü öldürmüşte ebedi yaşarcasına
Ahh..!
Denizle gökyüzünün öpüştüğü
Mavi dinginlerin kuytusunda ben
Siyah bulutlar ardında gizli sen
Bir sevda mevsimiydi
İkliminde yerden göğe vuran yürekte sentez
Şiir akardı mavi mavi
Damara kurardı otağını
Vahiyden iz
Buzuluna aldırmadan
Yine bendim hep güneşine bakan
Gözbebeğime vuran nur’dan
Vurdukça
Eriyip yok olan…
Masal dudakların keskisinde
Bir sus infilâkı en derinlere…
Sığda yarımlığın yalazlı sancısı
İnlerde inler uyanışın seherinde…
İçi bomboş Şahendeliğin engininde nefes nefese
Çaresiz çırpınışların daha derine çektiği
Dönüşsüz yolun azametinde kaybolmak…
Müebbet tehirli umut durağında
“Bir ihtimal daha var “ terennümünde
Devamını vasıl kılmak var ya…
Bir sigara içimliği keyfiyetinde
Kurşuni külünde yok olan benle
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Hadi söyle…
Bir poyraz esti bak kalmadı
Kalmadı hiçbir emare…
Su mürekkep tutmaz ki ne çare…
Ne Nemrut bakışlardan dağımda kar
Ne güneşe iflahsız yakarışlar…
Biçareliğe tanık gözyaşları akar sadece
Kan renginde içime içime…
16.05.2009
Mavi Umay Şükran AyKayıt Tarihi : 18.5.2009 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kere şiirin adı bile çok güzel
DAVETKAR
Oku beni diyor
ve şiirin girişi
Gözlerimde şafak keser
DAHA NE OLSUN Kİ
ŞİİRDİ
Gözlerimde şafak keser
Karadan daha kara gözlerin vurduğunda…
Yalnızlığımın avuçlarına sığmayan
Zamanın kanattığına sarılan
Ellerin olurdu ruhumda beslenen
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Engin korkularıma kapanan perde
Dingin ruhuma yazılan en güzel hikâye
Teessüflü dünler mezadından harabenin
Yıkılışında ki asalet değerdi inan ömre…
Arş-ı âlâya değen feryadı kesen
Dudaklarımdan makûs kaderin izini silen
Dökülen her hecede
Her cümlede
Yüreğine dayanan kışlarım yatardı…
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Şahlanmış doru at
Dörtnala tüm hızıyla
Ömrümden ömrüne ömür katarcasına
Ölümü öldürmüşte ebedi yaşarcasına
Ahh..!
Denizle gökyüzünün öpüştüğü
Mavi dinginlerin kuytusunda ben
Siyah bulutlar ardında gizli sen
Bir sevda mevsimiydi
İkliminde yerden göğe vuran yürekte sentez
Şiir akardı mavi mavi
Damara kurardı otağını
Vahiyden iz
Buzuluna aldırmadan
Yine bendim hep güneşine bakan
Gözbebeğime vuran nur’dan
Vurdukça
Eriyip yok olan…
Masal dudakların keskisinde
Bir sus infilâkı en derinlere…
Sığda yarımlığın yalazlı sancısı
İnlerde inler uyanışın seherinde…
İçi bomboş Şahendeliğin engininde nefes nefese
Çaresiz çırpınışların daha derine çektiği
Dönüşsüz yolun azametinde kaybolmak…
Müebbet tehirli umut durağında
“Bir ihtimal daha var “ terennümünde
Devamını vasıl kılmak var ya…
Bir sigara içimliği keyfiyetinde
Kurşuni külünde yok olan benle
Derinlerimde demlenip kök verdi mi meylin
Hadi söyle…
Bir poyraz esti bak kalmadı
Kalmadı hiçbir emare…
Su mürekkep tutmaz ki ne çare…
Ne Nemrut bakışlardan dağımda kar
Ne güneşe iflahsız yakarışlar…
Biçareliğe tanık gözyaşları akar sadece
Kan renginde içime içime…
***
Harika çalışma olmuş tebrikler Şükran hanım +ant+10 p.+Saygılar
TÜM YORUMLAR (3)