Sûret Şiiri - Mustafa Murat Sevik

SÛRET

(I) (O)

En saklı köşemde gizlenen umut,
Senden geçtiğim gün belirdi Sûret.
Serimde dolanan o kısır bulut;
Döllendi nasılsa, yağdı bir müddet.

Ne aşikar çizgide ne renkte giz;
Yetişir tebessüm, oldukça vakur.
"Zaman"da elenip kaldım Sûretsiz
Fazlası çürütür, dinsin bu yağmur.

Çekin bir kuytuya söyleyin ona;
Sevip-sevilmenin zamanı olmaz.
Belki de bilmiyor, anlatın ona;
Öz tutuşmadıkça dil alev almaz.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆▪☆☆☆☆☆☆☆

(II) (BEN)

Çiçekler atası kutlu menekşe,
Nesline vurgunlu bir garip serim.
Neslince arzuhal sunsam Sûret'e
Sûretçe sökülmez bir alfabeyim.

Mezat malı değil taşıdığımız,
Sûret'e izahı çok zor bir mânâ.
Bir "an" ki umutla aranmaktayız;
Gemiler gider hep, ben kalır arda.

Mutlak güç olmalı Sûret olması,
Her anı ben gibi deliye gebe.
Ben ise deliler kentinin şâhı,
Beklemek limanında eşsiz numûne.

Yine de onun gibi olmalı bence,
Onun gibi mâsum ve öyle zarif.
Söndürürken sendeki fecri bile;
Dili öyle hafif, o kadar nahif.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆▪☆☆☆☆☆☆☆☆

(III) (SON)

Sigaram peşini ateşlemekte;
Sûret, sanma senden, ben hep öyleydim.
Bizim tabiatın kanunu işte,
Ben de bu beldenin bir bendesiyim.

Bu yerde sokaklar çıkmaza çıkar,
Çıkmaz başlarında bendeler ölür.
Gündüz bekçileri düdüğün çalar,
Sûret, bizde güneş gecede büyür.

Sevdadan söz etmek burda yasaktır,
Söylerken bir daha ar eder içim;
Duadan avuçlar dolsun da nasır,
Öteden bir el ver ben de göçeyim.

İlk ve sondur bahsi ele sevdadan
Ey Sûret yazarsa kalem kırılsın.
Senden gayrısına değilim ayan,
Olursam mahşerde ruhum asılsın!
Olursam mahşerde ruhum asılsın!...

Mustafa Murat SEVİK