Nefesin gizli kalmış sırları aralıyor tenimde,
şuh bir kahkahanın altında can veren kimsesiz ruhum nasıl oluyorda böylesine yenik düşüyor suretine..
Cezamı kes;
sür beni en şehvetli kelimelerin içine..
Yırt bedenimi
içimde ki seni öylesine sev ki
ucube adım, adınla anlam kazansın
kazansın ki, ardı dönük Tanrı okşasın yüzümü bu kez..
- Gökhan Pekşen
- Şubat 2016
Kayıt Tarihi : 24.8.2018 14:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Barış Pekşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/24/suret-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!