Yüreğimde büyüttügüm,
Sevdalarim var benim.
Daglar kadar ulu,
Kardelen çiçekleri gibi,
Kar beyaz ama,
Simsicak Sevdalar...
O Ulu Daglar bile,
Tutamaz onu sinesinde.
Çaglayanlar olup,
Akar yamaçlarindan.
Sigmaz nehirlere,
Tasar yatagindan.
Daglari, taslari,
Asip ovalari,
Kavuştugunda Leylasina,
Hasreti dinmiştir.
Ama
Uzun sürmeyecektir,
Bu kavusma.
Isittiginda kizgin günes,
Masmavi sulari.
Ayirir yeniden,
Mecnun ile
Leylayi...
Askini sinesine saklayip,
Bulut olup,
Çıkar gökyüzüne,
Mecnun.
Bakar Semalardan,
Leylasina.
Tekrar kavusmayi ,
Ümit ederken,
Hayat Rüzgari
Çikagelir karsisina
Savurur onu
Bambaska Leylalara.
Ve sonra agir gelir,
Hasretin yükü
Yagmur olur,
Saganak olur,
Iner Deryalara.
Fakat bir türlü,
Kavuşamaz Leyla'sina.
Yine de,
Kavuşma Hülyasidir ki
Vazgeçmez O, Sevdasindan.
Yanip tutusur,
Ask Günesinin atesiyle.
Buhar olur,
Çikar Semalara.
Ve sonra...
Sürer gider,
Bu Sevda.
…..Ezelden
Sonsuza...
14.04.2022
Ramazan Kazanir
Kayıt Tarihi : 15.4.2022 11:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!