Sürekli sen Şiiri - Ahmet Bahadır Üge

Hangi beyaz çiçek bilir ki baharda
bir ağacın yeşil yaprağı olacağını,
dökülmeden önce.

Hangi yaprak bilir ki,
bir gün o ağaçta bir elma olacağını
Hangi elma bilir ki yeşerirken bir gün kızarıp aşk olacağını.
Hangi aşk bilir ki, o elmayı koparınca lanetlenip yok olacağını.

Hiçbiri bilmeden sonunu,
Yeniden başlar bu sonsuz kısır döngü.
Hiç pes etmeden,
hiç vazgeçmeden.

Güneş yağmurun elinden,
yağmur ağacın elinden,
çiçek yağmurun elinden
yaprak çiçeğin elinden,
elma, yaprağın elinden tutar birbirini
Sense geride kalan aşk ol.
Bense tüm bunların altında durayım.
Benim elimden tutan da sen ol.

Ben, her baharda tüm bunları
yeniden yaşamaya razıyım.
Sonu sen oldukça, bu başlangıç her şeye değer.