Sürdüm şu denlü reh-güzer-i esbüne yüzüm

Sürdüm şu denlü reh-güzer-i esbüne yüzüm
Ebrum nakşını gören anlar nişân-ı sümm

Zülfün gamıyla hâlümi anlar şu kimse kim
Der-bend içinde kala şeb ire reh ide güm

Dil tîg-i gamze küştesidür çîn idüp kaşun
Terk eyle yaykarayı begüm bir olur ölüm

Pâ-bend-i ahmakdan idüp sûfî rîşini
İtdi har-ı riyâya ridâsını pâldüm

Hâlî gamın unut hatı irişdi ‘Âşıkâ
Hâb-ı ecel irişdi meges virmez üştülüm