Seni sevmiyorum demem yalandı
Sevdiğimi söylerken dilim sürçtü
Sana elim isteyerek kalkmadı
Okşamak isterken elim sürçtü
Başka bir yar sarmadı aşkın kolları
Buna şahit Mevla’nın tüm kulları
Yalnız sana çıkar sevda yolları
Bir kez sapmışsam inan yolum sürçtü
Ağaç olsam meyve sensin dalımda
Arı olsam çiçek sensin balımda
Kahve olsam çıkan sensin falımda
Farklı çıkarsa bil ki falım sürçtü
Seninle hemhalim her bir anımda
Başka sevdiğim de yok sevdalım da
Görürsen bir başkasını kolumda
İnanma sakın say ki kolum sürçtü
Kul hatasız olmaz bildim hatamı
Eline ne geçer tutsan yakamı
Sen hoş görüp affedersen cezamı
Mevlam affedip der ki “Kulum sürçtü”
Eylül 2002
Sadık AltınkaynakKayıt Tarihi : 13.10.2002 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadık Altınkaynak](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/10/13/surcmeler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!