Azrail ölümün saçlarını yoluyordu,
Mikail papatya yaprakları koparıyordu bir bir,
Ve Cebrail son vahyi beklemede hazır ve nazır,
İsrafil kumu bitmiş kum saatine yıldızlar doldurmakta…
Benim bahçem can çekişmede,
Manolyamın kokusu, bir canavarın arasında dişlerinin.
Sinem, çeşmesi kuru köy misali,
Başında baykuşlar, ozan olmuş atışmada…
Ölüme kaçacağım
Verandasından sarkıtıp al bohçamı alarak.
Ve bedenimi iskelede bırakarak,
Sadece ruhumu bindireceğim,
Lacivert bulutlara hoyratça kırbaç vuracağım.
Yalnızlığımdan kopup ve tutarak sonsuzluğun saçlarından
Sana geleceğim.
13 07.2011 Şener İşleyen
Şener İşleyenKayıt Tarihi : 15.9.2011 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlığımdan kopup ve tutarak sonsuzluğun saçlarından
Sana geleceğim.
tebrikler kaleminize sağlık
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)