Aceleden mi yaratıldık,
Nedir bu telaş?
Bu koşuşturmaca,bu kavga, bu savaş...
Her şey senin mi olsun,
Yeni giysiler, arabalar, evler,
Arsalar, adalar, ülkeler...
Niçin bu kadar iştah..
Ansızın bir ses duyacaksın boru gibi,
Tüm benlik kulaklar bu sesle dolu gibi.
Her şey ölecek, en son ölümde,
İkinci seste uyanacaksın sende..
Sesler kısılmış, fısıltılar her yerde,
Tartılacaksın hakkaniyet terazisinde,
Yüzün asılır çoksa günahın,
Parlar gözlerin ağırsa sevabın..
İyilik yap, fakiri sevindir,
Kuşlara yem ver, bir çocuğu giydir.
Zincirlerini kır.
Sur iki dudak arasında
Üflenmesi yakındır..
Kayıt Tarihi : 8.1.2017 11:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!