Sur Şiiri - Mehmet Raşit Er

Sur

Amed Surları gibiyim.
Hiç benzemem,
Muş Ovasının o upuzun maviliğine.
Hele Van Gölüne hiç benzemem ben.
Ben Amed Surları gibiyim...
Dimdik ayakta, taşa dönüşmüş kalbim.
Amed Surları gibiyim...
Hiç benzemem Ovacığa, Munzura.
Hele, hele Rihaya hiç benzemem.
Amed Surları gibiyim,
eteklerimde
ciğerciler,
çaycılar,
dilenciler.
Amed Surları gibiyim ben,
gece çökünce bende sabahlıyor şarapçılar.
Bazen Bazîte gidesim geliyor.
İshak paşa sarayını göresim geliyor.
Lakin kalkıp gidemem ya!
Alışkın değilim gezmelere, tozmalara.
Taş yerinde ağırdır bilirim.
Taş yanımda kelebek gibi hafif kalır.
Ben Amed Surları gibiyim.
Ağır,
görkemli
vede heybetli...
Benzemem Gimgime, Cîzreye hiç.
Kalkarsam yerimden, yer yerinden oynar!
Wekê Sûrên Amedê me ez.
Gever qet naşibîne min wekên min nîne.
Gever sivikê...
Zû radibe pîya zû jî dihejîne xwe.
Dawû dişîne kulma zû dibe agir Gever...
Le ez Sûrê Amedê me wekê min kes tune! ..
Amed Surları gibiyim ben.
Gitmem gürbete kalkmam yerimden.
Dayanamam ülkemsiz yaşamaya.
Amed Surları gibiyim...
Kürdistanın gözbebeği Amedin tarihçesiyim ben.
Dört kapım kırk kuralım var benim.
Gecem başka günüm başka.
Öğlen, ikindim başka.
Akşamlara ay yürür...
Akşamlar bende uyur.
Amed Surları gibiyim ben.
Güneşim,
Yıldızlarım başka durur.
Amed Surları gibiyim ben...
Suskun, sitemkâr, serhildan...

Dîroka nivisê: 01.Hezîran.Coxînan.2012
Şiir: Mehmet Raşit ER