Sur Şiiri - Memduh Atalay

SUR

Aşka hazırlanmış insanın çarkı
Dağdan yere düşenler bilesi değil
Yol, dost izleri taşımayacak mı?
Putlarla ölüme başlayan meyil

Ağlamak yasak, gözler ne yapar
Bir ses gelir mi imdadıma Tanrı katından
İçimize ateş yağar, ıstırap akar
Kölelik yükselir, özgürlük inancından

Bu yer, bu gök, arşın kanatları
Kaç kanadın var dervişim söyle
Birlik olur ölümün koordinatları
Götürün dervişi; aşka, ölüme.

İlkin bir sancıydı olur olmaz içimde
Sebepsiz ayrılıklar, aşka dair
Arzın damarında çatladı yara
İnsan köleliğe girişince

Sur ölümleri şerefli kılan
Ya da ölümlerin ürkünç zamanı
Yalanların aşkı kuşandığı an
Taşlardan başlar erdem isyanı

Benlik değmez varlığa şair
“Men arefe nefsehu” beni pek tanır
Pazarlar pazarı, yokluk arzuları
“Fekad arefe Rabbehu” muştusundan utanır

“Fiy semümin ve hamiymin”
Körler çarşısında satılık ayna
Taşlar huzurla mümin kesilir
İçe işleyen ateş insana

Sur doğumlara ve ölümlere
Bu beste hangi ummana uzar
Banka kartlarında kaybolan sevda
Yeni nağmelerin hüznüne mezar

Aşkın yolu Sur’a duyarlı
Hörgüç su taşımaz yürek kesilir
Neden taşlar yoldaştır insana nispet
İnsan Firavun zevâllere uyarlı

Hüznü bilmedik ölüme kaldı
Bir arzu peşinde dilenen biz
Acıyı gökten seher vakti ağanlar aldı
Bize kala kala kuru bir deniz.