Şüphesiz
En afili kahramanı sen oluyorsun
gecenin.
Bir var olup
Bir yok oluyorken duygularımda..
Sonra
En yakın dostum oluyor geceler
Girip karanlığın koluna
Altını üstüne getirirken yalnızlığımın..
Geçtiğim sokaklar tanıdıklaştıkça
Karamsar bakışlar sunuyorum
Kanayan göz pınarlarımla sana..
Acı"m büyüdükçe içimde
Sövüp duruyorum
Duvar"lara
Taş"lara
Ve de insan"olamayanlara..
Kör gözlere sunuyorum suretimi
Misafir bir bakış olsa dahi
Buluşsun diye dudaklarımla..
""Avaz avaz haykırıyorum sonra
hayat çığlıklarımı sağır kulaklara""
Ne duyan oluyor beni kendim kadar
Ne de koşup gelen yanıbaşıma
İçimdeki özleme refakat eden
Yalnızlığa kusuyorum bütün nefretimi..
Yaşanılamamış bir hayat"tan
arda kalan
kör topal umutlar oluyor işte..
Herneyse!
DÜşündümde
Aradığımda telefona bakmayan sen,
Ne kadar yalnız olduğumu nerden bilecekti ki?
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta