Efkar bulutları sardı afakımı.
Küsmüş mü ne, bir zerre yok ziyadan.
Boş hayaller tırmalıyor kafamı.
Dört tarafım uçurumlar ve zindan.
Yine gel sen üzüntümün ardından.
Yine gel sen karanlığın peşinden.
Gel ki, belli olsun, varsa sevgiler.
Bitsin artık bu korkum karanlıktan.
Ağlamayı unuttum, kalpten şüphem.
En iyi bildiğim meğer en müphem.
Nerdesin kopuyor beynimde deprem?
Işık diyorlar beter karanlıktan.
14.12.1992
Orhan YakarKayıt Tarihi : 26.5.2007 11:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzeel.. iyi teşhis..bildiklerimizde cahil olduk..
TÜM YORUMLAR (1)