Süper Şerefsizler Şiiri - Turgay Ata

Üç beş satır yazarak, taşlasam neye yarar
Dünyayı ateşlere verdiler şerefsizler…
Mutlu, mesut gelecek düşlesem neye yarar

Nice körpe kanadı kırdılar şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Şerefsizler diyorum, yalan mı hele bakın,
Şeytanlıklar üretir, yürürler akın akın
Medeni, uygar derler, inanmayı bırakın,

İnsanlığı uzaya sürdüler şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Ülkeleri böldüler, parça parça ettiler
Sevdaları katletti, küfrü elde tuttular
Ya gözlere mil çekti veyahut uyuttular

Dünya denen küreyi yordular şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Türlü canilikleri medeniyet sandılar
Gariplerin sırtına ensesine bindiler
Gözyaşından beslendi savaş diye yandılar

Mazlumların kanına girdiler şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Bebekler sahillere vurmuş gören oldu mu?
Anneler feryat eder kulak veren oldu mu?
Yeter yaptıklarınız diye soran oldu mu?

Emellerine bir bir vardılar şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Kötülükler baş tacı, zulüm desen yol olmuş
İnsan bildiklerimiz kör şeytana kul olmuş
Can çekişir merhamet; kan, gözyaşı sel olmuş

Bir oldular el ele verdiler şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Yıllar yılı nasıl da şeytanlara inandık
Dokundukça kavrulduk ve dokundukça yandık
Birbirine yıllarca düşmanmış gibi sandık

Aslında hep birdiler, birdiler şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler…

Bu nasıl bir düzendir bu nasıl bir hikâye
Milletleri ayırıp köleleştirmek gaye
Bunlarda ne namus var, ne ar kalmış ne haya

Oyun içinde oyun kurdular şerefsizler
Güzel olan ne varsa vurdular şerefsizler