Sunuyorsun Kara Kız Şiiri - Veysel Eraslan

Bana bir çıngı düşse sende lav olup akar
Beni yaktın yetmedi yanıyorsun kara kız
Gördün mü küllerimden kebap kokusu çıkar
Duman neden tütmedi sanıyorsun kara kız

Haydi, gidelim gülüm ocağımın başına
Yüreğim mendil olsun gözlerinin yaşına
Demiştin ya ortağım ekmeğine aşına
Yedin, yedin bitmedi banıyorsun kara kız

Varlığın yangınımı gördündü söndürmedi
Ağlama yar ben varım demende dindirmedi
Seni gönül burcumdan kimseler indirmedi
Vuslat daha çatmadı deniyorsun kara kız

Duy artık feryadımı baharım sen tanım sen
Ben ben değil sultanım unutma ki senim sen
Kanatsız kuş uçar mı eksik olan yanım sen
Veysel bayram etmedi sunuyorsun kara kız

26–3–12
Veysel ERASLAN
Yozgat