af dilediğin gece
fırtına gibiydin
yalancı dizelere dönüştü
hercai bulutlar.
ve dökülüverdi
sırrın;
(boyalı dudaklarınla
ağlama dedin,
ağlama;
bir gün yanıltır hayat)
sonra
imgesiz,
kelimesiz bir gün doğdu.
Senfonik bir aşktan kalan
ıhlamur ağacına yürüyordu
vivaldi
af dilediğin gece fırtına gibiydin
ben yaşlanıyordum
ellerimi öpüyordu noel ağaçları,
yasak kalkmıştı;
belgesellerde ceylanlar vuruluyordu..
tüm hükümlü şiirler
beynime sıkıyorlardı gümüş anıları,
af çıkmıştı
ölmüyordum..
Yine de
sinemalar vardı,
atlı karınca heyecanları
yaşardı parklarda /
umutluydum.
gittiğin gece
fırtına gibiydin,
vivaldi hala
teneffüslerde
beste yapıyordu.
neyse ki güneş vardı
(Benim teneffüslerimde
Okul bahçesine yarasalar inerdi;
Kürsüye itilirdi korkak sözlerim
unuturdum şiirleri/
kalabalığa boş boş bakardım
bir kurbağayı yarsam
İçinden aşk çıkacağına inandırıldım.
ne zaman otopsi istesem
içimden yağmalanmış adalar çıkardı
Kayıt Tarihi : 4.1.2012 00:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!