Herşeyi bırakıp gidesim var
Tek başıma bir huzur adasına
Çantama doldurmak istiyorum
Tüm yarım kalan hayallerimi, Umutlarımı
Bir de yarım kalan mutluluğumu
Bir kösesine de yorgun yüreğimi koysam çantanın
Umutla, sevgiyle inşaa ettiğim o kumdan kale tam da bugün yıkıldı
Benim büyük depremim 17 Ağustos değil belki
Ama 19 Ağustos benim depremim oldu
Enkazını kaldırdım tek başıma geçmişe ve geleceğe olan herşeyin
İşte bugün ben katili oldum içimdeki şımarık çocuğun
Veda bile edemedim ona sessizce ayrılırken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!