SUNA’ya.... Şiiri - Hasan Şahin

Anlatamadıklarımın yorgunluğu ile beraber oturmuşum masaya, karşımda kızkulesi ve sana inat bakıyor gözlerimin içine gülümseyerek, belki denizin dalgaları sakinleştiriyor yanımda olmayışının verdiği sancıyı biraz da olsa, ve gülümsüyor kızkulesi inatla......
Sesinin dinginliği benimle beraber, birde kırgınlıkların masada, oturmuş seni çekiştiriyoruz üç şapşal, ben korkularımı anlatmaya çalışırken gülüyor diğerleri sinsice, ”Kaç kez kıyısından döndün ki yaşamın boyu, bundan da kaçabilesin” diyerek! Haklı olduklarını düşünüyor susuyorum onay vermeksizin....Saçlarını anlat bana diyorum içimde ki sana, suskun ve kırgın bakıyorsun, dokunup saçlarına alamıyorum kırgınlığını avuçlarımın içine ki savurayım dalga boyu denizlerin üstüne, ”ya gözlerin nasılda hüzzam bakar “ diyorum yanık bir kanun taksiminden sonra girecek ağır melodinin yüreğinde ki telleri koparması gibi bir bir.
Bir sürü şiir geçiyor içimden seni anlatan, sensizliği anlatan, ne kadar suç varsa üstleniyorum çaresizce, her şeyin suçlusu benim kim ne derse desin diyorum....Bildiğim o ki sen bana kızgınsın olabildiğince ve ben sana açamıyorum kapılarımı sonuna kadar, cam kırıkları kanatır bir yerlerini korkuyorum, bilsen hangi acılarda koruduğumu seni hak vereceksin bana, tutup ellerimden “üzülme” diyeceksin yüreğimi dokunup...Bana dair bilmediklerin seni benden uzaklaştırıyor farkına varmadan ve ben bunları bilmenin çaresizliği ile kendi kaderimi yaşamaya devam etme gücü arıyorum etrafımda ne varsa sarılarak, kaç kez kıyısından dönmüşlüğün kör cesareti hep yanımda, korkmuyor ve bekliyorum kaçınılmazımı yaşamak için biçare...Anlaşılmazın olmak değil derdim inan bana, hele senden kaçmak nefes nefese imkansız...İmkansız olan başka şeylerimizde var bölüşemediğimiz aslında ve sen bunlardan da korkarak adımlarını geri atıyor, sendeliyor ve ardından bana kızıyorsun, oysa ben sana bunları anlatamamanın çaresizliğinde yanıp kavruluyorum, görmüyorsun...Ancak sana satırlarımı ulaştırabilirim çaresizliğimin yamaçlarından ve sen okudukça anlamaya çalışırsın beni, ve bir gün anladığını anladığın zaman bir zaman dokunduğun yüreğimi ellerinin içinde bulacaksın, içinin her daraldığında...Duvarlara sıkışmış yalnızlıklar gibi her dem yanında olacağım, paylaşamadığımız yalnızlıklarımıza inatla......