sümüklü böceğin hayatı boyunca grip olarak dolaşması gibiydi aşkımız
gittiği her yere bir parça sümük; değerli bir iz bırakıyordu
dışardan bakanlar garipserdi bizi;
her yere bıraktığımız o esrarengiz izi..
sen sümüğüydün bu aşkın; hıçkırıklı ağlayışıyla gecelerde uykudan kalkan
bense bok böceğiydim; kalbine hüzün verip kendi sarayını yıkan...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta