sümüklü böceğin hayatı boyunca grip olarak dolaşması gibiydi aşkımız
gittiği her yere bir parça sümük; değerli bir iz bırakıyordu
dışardan bakanlar garipserdi bizi;
her yere bıraktığımız o esrarengiz izi..
sen sümüğüydün bu aşkın; hıçkırıklı ağlayışıyla gecelerde uykudan kalkan
bense bok böceğiydim; kalbine hüzün verip kendi sarayını yıkan...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta