Sumeyye Öztürk Şiirleri - Şair Sumeyye Ö ...

Dunyada tek ihtiyaç duyduğum,
Varlığıyla güç aldığım,
Sesiyle huzur bulduğum,güven duyduğum.
Yanında tek çocuk kalabildiğim,
Kokusu bahar,ayaklarının altı cennet olan annem.
Hep sende birgün büyüyeceksin benı daha iyi anlarsın derdin.

Ayrılık, acısı sorulur mu yanana?
Bir iz bırakır gecenin en koyu anına
Sorsan “iyiyim” der dil,
Ama gönül, kalır hep aynı yaranın başında.

Dili var mı geride kalanın..

Bir zamanlar bir bakışla başladı,
İmkânsızdı herkes için,
Ama o inandı…
Kalbini koydu ortaya,
Yaralarını gizledi gülüşünün ardında.

Birine baktığınızda
Dışarıdan Mutlu olması,kahkaları
Herseyin mükemmel gibi durması sizi aldatmasın.
Çünkü en çok acısı olan canı yanan insanların kimse onu gormesin diye taktığı maskedir.
Herkese huzur veren,ama asla huzura erememiş kişilerdir.
Her umut edislerinde o umut yıkımının altında kalırlar.

Evrenin sustuğu yerde biz vardık.
Onca insanın konuştuğu dil başka,
Bizim konuştuğumuz dil bambaşkaydı.
Sadece bize özel,bizi anlatan sözler vardı.
"Sen" ve "Ben"

Bugün sana veda ediyorum sevdiğim.
Senin için yazdığım son şiirim.
Sen benden gideli cok oldu biliyorum.
Bunu bir türlü kabullenmeyen ben değildi,kalbimde sevdiğim.
Sana git dediğimde gitmedim diyen dilin,
Nerde ölümüne seviyorum,

Olsun diye çabaladığım,herseyin olmayışını yutkunarak izledim..
Umut edersin,söndürürler alev almadan.
Hayal kurarsın,depremden çıkma enkaz gibi yıkılır başına.
Çabalama boşuna çabalama...

Çocukluğumu özledim.
Çocuk oldugum o günlerde de,
Büyük olmayı hayal ederdim.
Şimdi geçmişe baktğımda..
Çocukken bana alınmayan çikolataya,
Annemin işe gidip yanımda olmayışına,

Yalnızlığımın kaçıncı evresindeyim bilmiyorum.
Dokunamadığım,dindiremediğim bir acı taşıyor yüreğim.
Yalancı kalabalıklardan uzak.
Yorgun,suskun,ruhsuz..
Ne zaman tutunmaya çalıssam hayata,
Yanlızlığım otur diyor bana.

Hıdrellezde karşılaştık o gün.
Birbirimizden habersiz ayrı renkli mendilleri dilek ağacına asarken.
İkimizin dileğininde sevda olduğunu bilmiyorduk.
Sen benim duamdın.
Ben senin dileğin.
Göz göze geldik,dilek ağacının yanından ayrılırken.