Sulukule.. Şiiri - Hüseyin Demircan

hayat rengi sanma sade beyazdır
bazı gün sıcaksa bazı ayazdır
yazdır şimdiden sen Müge'n Ceyda'nı
mektep yap her sokak köyün meydanı

muhtacız bireyden mesul ukule
utanç abidendir bir sulukule
balık gibi kayıp evleri kayıp
etmeniz.. dozerle yıkmanız ayıp

sayı bağlamında madem ondular
nasıl beşe iner gecekondular
Jökont'u hatırla bu hanım satır
başa yemiş türü hal anımsatır

satır başı burda açıp parantez
Vinci'yi dava et varsa paran tez
ezgin kadın yüzü Mona lisa'ya
vermiş usta tezat ressam İsa'ya

bizim isa tamam röprödiksiyon
çalışır taklitçi ama diksiyon
var herifte bir dil.. bağlar adamı
orası karamı yoksa adamı

bilmeden natürmort resim alırsın
çizdiği tiplere hayran kalırsın
ezgin değil mesut hep şen çingene
mançuryadan.. capon.. moldav çin.. gene..

.. bir romanya taraf.. mutlu insanlar
yüz ifadesi net entel cins anlar
bizde ki karamsar mutsuzdur neden
ızdırap içinde döner turneden

medeni toplumlar bir kara şopar
deseler bunlara kıyamet kopar
hıyanet bilmeden cennet vatana
sahip çıkıp cama taşlar atana

haddini bildirir bir yüz akındır
sana kardeşinden bile yakındır
ya kındır bıçakı gayrı taşımaz
ya bıçak der.. ''- kanlı yaşım az

dökülmedi..sanmam bu beni taşır..''
meskenin mapus dam git cüzdan aşır
fikrine saplı bu muzdarip garip
fırlar.. korkusu yok giyotin dar ip

dar sokak keser ön kıstırır seni
iner keser sapı hızla enseni
öper.. anma yıkım lafını bile
affını rica et git özür dile

aidat ödemek dahi zorlanır
yazık toplu konut daim horlanır
korlanır sanma bu ateşin mutat
yanacak tez var az daha odun at

iade et yine eski katını
mutlu kıl erkeği ile kadını
adını ezberden bir soluk ile
rahmetle anacak o sulukule..