Sultanların Dergahına Şiiri - Zübeyir Daras

Şu karşı dağları duman bürümüş
Bulutlardan ince yağmur yürümüş
Benim gözüm körlerden de körümüş
Bir olmaza gidip gönül vermişim…

Neyleyim şimdi baharı görüp de
Neyleyim gül goncaların derip de
Kırılası ellerimi verip de
Bir olmazı niçin böyle sevmişim.

Havalar ısınır da bahar gelirken
Öter bülbül, güller gonca verirken
Yavrularım yuvamızda beklerken
Vatanımı yurdumu terk etmişim.

Anlamaz ki bu derdimden kimseler
Çözemezler toplansalar hekimler
Aldı beni arasına erenler
Erenlerin cemalini görmüşüm.

Karacoğlan senin derdin bin beter
Aşk olmasa seni burda kim tutar
Veysel de yarinin bağrında yatar
Veysel in yarine aşık olmuşum.

Ozanların dillerini bozmadım
Sözlerimi ölçüsüzce yazmadım
Karacoğlan koca Veysel üstadım
Aşıkların dergahına dalmışım.

Daras söyler için yakan aşk ile
Ömür biter sevda ile meşk ile
Ol sinemde yarattığın köşk ile
Sultanların sultanını bulmuşum.