Sultanım Şiiri - Mehmet Cıngır

Sultanım!
Can bulur sende can,
Gövdesinde bin ayı barındıran,
Sende inmeye başladı Kur’an.
İnsanları miraca götüren Burak’sın,
Sırr-ı Kur’an’sın,
Nefislerle yapılan savaşsın,
Varlıktan yokluğa ulaştıransın,
Sultanların sultanısın!

Sultanım!
Kalpler sende seviye kazanır,
Hamlıktan kurtulup olgunluğa ulaşır,
Şeytan düşmandır,sen kalkan,
Sende açılır gözler,
Can bulur sende can,
Sende coşar damarda kan,
Sende coşar Rahman,
Sende coşar cennet,
Sende söner cehennem,
Bekler kenarda şeytan…

Sultanım!
Gelince,
Aydınlatırsın yolumuzu
Isıtırsın yüreğimizi
Güçlendirirsin elimizi kolumuzu,
Hakk’a döndürürsün yüzümüzü,
Karanlığa kapatırız gözümüzü,
Ölçerek söyleriz sözümüzü,
Hatırlarız özümüzü…

Sultanım!
Gelince sen,
Susar dağlar,
Susar çöller,
Yerle bir olur yalan…
Susar kıtlık,
Susar yokluk,
Susar zindan,
Susar şeytan,
Durur rüzgâr
Gelir bahar…

Seher vakti ufukta görününce hilal,
Daha coşkulu okurdu ezanı Bilal.
Essaletü hayrun min en-nevm!