Sultan-ül Enbiya Şiiri - Mehdi Ersoy

Şavkınla nurlandı bu cism-ü âlem,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed,
Aciz kalır seni metheden kalem,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.

Güneş ışığını nurundan alır,
Âlem yokluğunda ziyasız kalır,
Senin kıymetini sarraflar bilir,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.

Kainatın özü sende dürülmüş,
Cümle enbiyada nurun görülmüş,
Nakış nakış sevgin kalbe örülmüş,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.

İmanın şulesi kalpte derinde,
Aşıklar sakladı kuytu yerinde,
Misk-ü amber kokar çıkan terinde,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.

Mâsiva yurdunda kirle dolmuşum,
Karanlık dünyamda seni bulmuşum,
Gönüllü kapında köle olmuşum,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.

İsm-i şeriflerin gönüle şifa,
İmanlı gönülde buluyor safa,
Hak'tan gayrı aşkı kaldırın rafa,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed

Davetini gönder seni göreyim,
Eşiğine varıp yüzüm süreyim,
Maksud-u murada ben de ereyim,
Sultan-ül enbiya sensin Muhammed.