Yedi yıla hasretti zaman
Yedi yıla hasretti gözyaşı
Zaman billur kase içinde gün saydı
Tespih çekti sabırla.
Hasret çözüldü yedinci yılın yedinci gününde
Ve zaman durdu.
Çilemin kan damlayan hançeri yok
Çilemin elleri kanlı
Kaderinde kin yok, nefret yok
Kan yok...
Çilemin gözleri kanlı
Akasya kokusu yok
Bu yol sevgiliye varacaktı
Bu yol uğruna ne canlar yaktı
Bir yol ki başı sonu belirsiz
Bütün sevenler bu yola aktı
Güneş selama durursa sabah akşam
Tekmil alıp
Vatanın ovasından dağından
Ve
Bire bin verirse bu topraklar
Bu yurt, bu bayrak için
Arınmış bedenim dünya gamından
Gönüle nesneler giresi değil
Şikayetim yoktur dünden yarından
Zamanı yormanın sırası değil
Divane olmuşum viran haneyim
Ben gün doğarken gelmişim dünyaya
Mevsimlerden bahar, aylardan nisanmış
Kırlarda çiçekler, çiçekte arılar
Beni tebessümler karşılamış
Ben tipili bir günde
BEKLEMEKTEN YORULDUM
Kırık dökük kapımda
Yıllar yılı bir gölge gibi bekledim
Belki bir ayak sesi
Belki bir öksürük
Güzel günlerde güzel bir süstünüz
Gönül tahtına kondu büstünüz
Yaktınız yıktınız âleme küstünüz
Biliniz ki kimse size küsmedi
Çeşmeler aksa da dolmaz destiniz
Ah, denizlerin de incecik gönülleri varmış
Yağmur gibi dökermiş gözyaşlarını
Dolu gözlerle bakarken günbatımlarına
Aşk ve ateşle dost olunca denizler
Nice zamandır her günbatımında ağlarmış
Sözümü dinleme boşu boşuna
Arada bir atar tutarım evlat
Doğruluktan fayda gelmez insana
Harama hileyi katarım evlat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!