Kendini bilmeyen, onca insanlar
Fesatlık tohumu, ekip gidenler
İnsanlara nice, ağı sunanlar
Bakmadan ardına, çıkıp gidenler
Hiç emek vermeden, bunca serveti
KADINLAR
Toprak misali doğurgan
Ana olurlar kadınlar
Bulut gibi tine ağan
Sevda dolurlar kadınlar
Birleşti iki gönül, samanlık seyran oldu
Gönül daldı Ummanlara, tinler aşkla doldu
Eridi bedenin kendi, canla canan kaldı
Aşk tamamlamaktır, eksik olanı bir tinde
Güzeldir sevmek, ama ihanetler olmasa
Sen kendi özünü, öğren var gerçeğe
Nefsini döverek, gel insanoğlu
Toplanarak sular, akar nereye
Noktadan bütünü, gör insanoğlu
Damlada deryayı, gör insanoğlu
Kalmamış insanlık, dedim bir zaman
Gördüm ki değerli insanlar varmış
Karmaşık ortamda, kafalar duman
İnsan olan insan hali sorarmış
Ne bıraktık, ne kalacak burada
BÜLENT CAN
Çok iylik gösterdin inan ki bana
Gelen gider bir gün, kalmaz bu hana
Muhabbet etmeli erdemli cana
Yaşamın anlamı budur Bülent Can
Çok sofu birisin, bilmezsin erkan
Ne kadar konuşsan bozuk sende ki han
Gösteriş yaparak hep namaza duran
Eneiye birisin, bunu bil derim
Er eteğinden tutmadın ki bilesin
Albenili perçemleri
Kurban olam tellerine
Sinemde gonca gülleri
Kurban olam güllerine
Zülüfleri inmiş yüze
Dirim denen fenomenin
Özü gitmiş, sözü kalmış
Mürşit denen çok idolin
Günümüzde izi kalmış
Nice fidanlar dikilir
Edersen kâmille sohbet
İmge bilinç aydınlanır
Çekilmesin bilince set
Karanlığa kim dayanır
Gönül gözüm aydınlanır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!