Süleyman Özerol Şiirleri - Şair Süleyman ...

Başkentte yaşıyorsunuz
Pahası yandırıyor
Havası donduruyor
Ciğerlerinizi
Kömür tozları dolduruyor

Diyalektik akışı fark ettikten sonra elbette ki yetersiz kalıyor sözler.
Ancak, “kifayetsiz”i yeğlemedim...

Yalnızca dört renk üzerine mi kurulu dünya?
Mahkûm olmak zorunda mı herkes bu renklere?
Küskünlüğü, sırt dönmüşlüğü ve solgun yüzüyle

Hep baharı beklemeliyim doğanın canlanması için
Otlar, çiçekler, karıncalar, börtü böcek görünmeli
Dallarına özsuyu yürümeli yüzyıllık ağaçların
Doğa her yönüyle güzelim insanlara gülmeli

Hep baharı beklemeliyim mektup gelmesi için

Sevgisizliğin karşısında
İkili ahlak çırpınır
Sevinin doruklarında
Yaralı yürek çalkanır

İhanet affedilmez

Niye bütün bu olanlar
Ayrılıklar kayrılıklar
İnsanlık huzurdan mahrum
Kalmamış doğru olanlar

Hile rüşvet düzenbazlık

Konuğu olduk göçerlerin
Kıl çadırda, keçede oturduk
Tadı halen damaklarımızda
Tereyağının, lor peynirinin

Çan seslerini dinledik

Sesine dokunamasam da
Nefesini göremesem de
Özlemim bahara kalsın

Yanıt yazarsan
Özlemim bahara kalsa da

Arşimet sevinci ile koşuyorum
Dudaklarımda suskun bir gülümseme
Gözlerimde umutlu pırıltılar
Dudaklarımdan dökülen sesler
Arşimet’in sevinç haykırısı
“Buldum, buldum, buldum! ”

Gözlerime bakma ne olur
Bana anımsatma yitmişliğimi
Yalnızım koca şehirde
Bırak, yalnız kalayım
Bana anımsatma kimsesizliğimi

Sonbahardan kışa düştüm
Özlemim bahara kaldı
Bahar geldi güle düştüm
Özlemim bahara kaldı

Sanki rüzgâr idi esti