Neler geldi geçti kahpe dünyadan
Hepsinin sonu da ölümle bitti
Kimileri şu hayata doymadan
Kimileri daha doğmadan gitti
Ecel bırakmıyor insanoğlunu
Yalnızlığın pençesinde
Yaşamdan o derece bıkmış
Şehrin köhne caddelerinde
Işıklara bakmaktayım
Bilmem mutluluğum hangi ışıkta
Ahını duydum
Bir tel koptu içimden
Bir ahın bin ahımdır
Bir acın bin acımdır
Ahlarına, acılarına dayanamam
Sımsıcak hücrelerim üşür
Karşımda kalleş insanı
Gördükçe ölesim gelir
İnsan yakar mı insanı
Durdukça yanasım gelir
İyilik etme kimseye
Uzar gider yolar gurbete doğru
Gurbetçinin derdi artar eksilmez
Gurbette bellolur eğriyle doğru
Gurbetçinin derdi artar eksilmez
Gönlü sıladadır iştedir eli
Bizim türkülerimize
Arguvan Havası derler
Bu türküleri bilenler
İçten söylerler
Gurbet vardır
İnsanlığa kardeşliğe
Aşık var mı benim gibi
Doğadaki güzelliğe
Aşık var mı benim gibi
Yanarım aç yatanlara
Hey dost bu dünyayı sen mi yarattın
Gamı kederi hiç bilmiyorsun
Tufanda dünyayı sen mi oynattın
Amanı korkuyu hiç bilmiyorsun
Hey dost bu dünyanın hepsi senin mi
Ay harmanlamış, içine düşüyorsun.
Gecenin üçü ve ben hala yazıyorum.
Ağustosböcekleri, baykuşlar susmuş,
Duyulmuyor artık tren düdükleri, korna sesleri.
Kent derin uykuda, bir ben uyanık…
El kalbini kırma kalbin kırarlar
“Hatır yıkmış” deyi kötü bakarlar
Perişan halini seyre çıkarlar
İnsanlar içinde seyran olursun
Kırılan kalp kolay tamir edilmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!