Sensiz güneş doğmaz sabahlarıma
Hasret hançer saplar yanan bağrıma
Derman olsun diye yaralarıma
Çatlamış dudaklarımı bir öpsen yeter
Gri sisli bir şehir sensiz yarınım
Başladığı yerde son bulurmuş ne fayda
Ölümde var kalımda var malum gurbet yolunda
Sevda korsa yürekte eller kalkar havaya
Kara tren ardından mendil sallar ayrılık
Bazen yıldız kayarken bazen aya bakarken
Ne sevdan kalır ne acın
Ne ismin kalır ne cismin
Yüreğimde olmaz yerin
Gönlüme ayaz düşünce
Farklı yörüngelerde bu ebedi yolculuk
Bir duruşu olmalı yaşanırken ayrılık
Mazi bile değilsin bil güzelim artık
Öylesine sildim ki tuzun bile yok
Gündüz gözümdeydin o zaman gece düşümde
Çapasından kurtulmuş bir gemi gibi
Sonsuzluk girdabına tutulmuş gibi
Boşverip dünyaya el sallar gibi
Elimi elinden çekerim bugün
Ne umut vaadeder kızgın gözlerin
Bakıp uzaktan halime
Gülüp geçme ahvalime
Ölür isem yüreğine
Göm beni ay ışığım
Yine sen girdin rüyama
Beraberken gözün göze tenin tene değmesi değildir aşk...
*Ayrıyken adını andığında yüreğinin en derininde bir yerde bir kanama başlıyorsa eğer
*Elini uzattığında yüreğinize dokunabiliyorsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!