Suleyman Komsul Şiirleri - Şair Suleyman ...

Kirik bir pencereden bakarken disariya
Hafiften esen ruzgar oksuyor yanagimi
Cam kirikmis ne cikar gonlum bir kirik sise
Bana dargin sarkilar opuyor dudagimi

Her sabah uyandirir ince bir horoz sesi

Gokleri karanliga terkeden gunes gibi
Sen de seven kalbimi mateme gomeceksin
Bedenim buz kesilmis ruhum daragacinda
Hic ardina bakmadan bir aksam gideceksin

Optugum dudaklari bir baskasina sunup

Alev alev tutusunca yuregim
Cile yumagini ordum dun gece
Soluyunca nefesini olumun
Tuttugum kalemi kirdim dun gece

Hangi sirdir hucrelerimden tasan

Yuzune hasret kaldi gozlerim
Hergece ruyama gir annecigim
Farki yok bendeki sevincin dertten
Olumle sensizlik bir annecigim

Calinirsa kapin bir aksamustu

Gozlerinde sonuyor terkedilmis yildizlar
Dizlerine kapanip gitme kal diyebilsem
Dumanliyim icimde sensizligin matemi
O huzunlu besteyi bana cal diyebilsem
Benimle aynalara sen de dal diyebilsem
Oksasin gonlumuzu bir mutluluk meltemi

Yuregimde yalnizligin ayak sesleri
Icimde eridikce kar taneleri
Seni gordugum o gunden beri
Her mevsim ilkbahar denizler pul pul
Aglatma ne olur gulsun Istanbul

Gokler yaprak yaprak bekliyor bizi
Bir ruzgar oksuyor ellerimizi
Hicran soldurmasin gullerimizi
Minikkusum ses geliyor geceden
Yuregime kar yagiyor inceden

Ah meneksem
Bir yildizdir gokten avuclarima dusen
Onune katip kokusmus sehirleri
Ucurumlara surukleyen bir damla gozyasidir
Yolcusuyum
O gizemli bakislarinin

Her mevsim gul acan yanaklarini
Topraklardan once ben opmeliyim
Bana mustu sunan dudaklarini
Hoscakaldan once ben opmeliyim

Kuruttum hasretin denizlerini

Aci zehir tasir damarimda kan
Birdenbire baslar kalbimde isyan
Kimmis beni soran, beni arayan
Olum meleginden baskasi degil

Cehennem sanirim icim yandikca