Söğütler çiçek açar yeşil gözler dalardı
Sana bıraktım sana bu sevdanın al yolları
Geriye bana kalan kuru dal yaprakları
Döneceğim elbette sustum ben gidiyorum
Kimse gerçek sevmiyor sahte sevgi eliyor
Unutuldum unutuldum dünyada
Yalnız kaldım aşksız kaldım rüyada
Gecmişte kalırdı gül yüz hülyada
Hicran düşer yalnız yüreğim aglar
Yalnızlar oynarım kader alnımda
Gece gündüz bir gün barış edince
Baharda çicekler acıp gülünce
Bülbüller şarkılar yakıp söyleyince
Nasıl sevdadır sevgilim.
Lanet olsun diyemiyorum.
Bir söz söyleyemiyorum.
Adın anınca eriyorum.
Ateşde duramıyorum
Sahilde otururken sen sen indin
dünya güzel bir melek
beyazlar içinde ne güzeldin
ne aklımda ne hayalimdeydin
seni hiç görmemiştim
yanıma sokuldun el uzatdın
İzinver kalbinde güneş olayım.
Ğecelerde yıldız olup parlayım.
Ğözlerine ışık ğibi yanayım.
Kanında yavaşça bir ben akayım.
Dört mevsimi sana ğel yaşatayım.
Kalem değil yürek bu yürek yazar
Bu dilim sustu bak acılar azar
Yaralar ciğeri çok dağlar kazar
NERDESİN GELSENE
NERDESİN GELSENE
Etme gayrı etme ne olur yaram derindir
Gözyaşım kurudu gülücük sarsın
Çatlak dudağıma öpücük varsın
Islak ıslak bir bal dudak ısırsın
Yanmış yüreğim ölümüne sevsin
Baharla birlikte yürekler çoşsun
Süleyman Erkuvan, mert ve güngörmüş bir şair.
Kaderin cilvesi tabi. ama iyi bir çıkış yapacak. başarılı olacak bir şair. kutluyorum