Süleyman Bektaş Şiirleri - Şair Süleyman ...

UFUK TEPELERE TEĞET GEÇİYOR

Gökyüzü ne kadar yakın yeryüzüne.
Ufuk tepelere teğet geçiyor.
Galiba sırılsıklam âşık birbirine.
Bir demet beyaz gül almış eline.

Türkmen Boyu

Oğuzların Salur boyu,
Torosları vatan tuttu.
Karamanoğlu Mehmet’i,
Yönetime lider etti.

ULU ÇINAR

Ulu çınar, ulu çınar!
Feke sana minnettar.
Endamın ne haşmetli,
Yaprağın ne nazlıdır.

Vazgeçmez

Ne gönlüne hükmü geçer,
Nede dervişliği seçer.
İki ara, bir dere de,
Ne ihtirastan vazgeçer

YASAK AŞK

Bilirim ki bu aşk memnu.
Lakin gönlüm dinlemez beni.
Çiçeğe de konar, dikene de.
Bilirim ki hacet yok ram-olmaya

Yârin Eli Üşümüş
Yağmur yağıyor yağmur,
Bahçeler olmuş çamur.
Yârim bahçeden gelmiş,
Kibar ayağı çamur.

YÂRİN SAÇLARI ITIR

Karabulut, durma git.
Ufkuma tül istemem.
Yüreğime meltem sal,
Deli poyraz istemem.

BAĞ BOZUK BÜLBÜLSE BİTAP

Dal eğmiş boynunu
Kuş naz eder konmam diye,
Gül açmış avucunu.
Bülbül sitem eder dönmem diye.

Bilgilerin sayarı,
Kaçtı bunun ayarı.
Tüm sırları paylaştı,
Korsanların hıyarı.

Yutup tan ve faceden,

Beyaz Ölüm

Gençlik çok karamsar, öğüt almıyor.
Analar saçını yolup ağlıyor.
Kendi hançerini, kendi vuruyor.
Beyaz ölüm Azrailsiz alıyor.