Süleyman Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Taht-ı saltânat Süleyman sürdü bahtından da bol
Her zaferde yardım etti kendine binlerce kol
Doğruluktur doğru yol, tahtan giden Allâha yol
‘Ger huzûr itmek dilersen ey Muhibbî fâriğ ol’ (1)

Açtın İrâna seferler lâkin oryâ gitmedin
Askerin bir ihtiyâcın dinleyip halletmedin
Dilsiz üç cellâda verdin, oğlunu affatmedin
‘Ger huzûr itmek dilersen ey Muhibbî fâriğ ol’ (1)

Sen ecelden sonra gittin çıkmadı gürbüz sesin
Şanlı tahtın çoktan uçtu, şimdi toprak yerdesin
Altı yüz yıl geçti artık söyle mahbûb nerdesin
‘Ger huzûr itmek dilersen ey Muhibbî fâriğ ol’ (1)

Kim bilir her kes kadar sen de doldurdun çile
Nerde olsan, kaldığın yer dâr-ı ûkbâda bile
Gör hesâbın, hem helâlleş şimdi sen Bâkî ile
‘Ger huzûr itmek dilersen ey Muhibbî fâriğ ol’ (1)

(1) Muhibbî, (Kanunİ Sultan Süleymanın) kasidesinden

Fariğ = rahat, boş ver
Dâr-ı ukbâ = öbür dünya
Mahbûb = sevilen

Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
/ . / / / . / / / . / / / . /

Gazel

Halk içinde mu’teber bir nesne yok devlet gibi
Olmaya devlet cihânda bir nefes sıhhat gibi.

Ger huzûr itmek dilersen ey Muhibbî fâriğ ol
Var mıdır vahdet makâmı guşe-i uzlet gibi.

Muhibbî
Kanunî Sultan Süleyman