Herkes farklı yaşıyor hayatı.
Roller farklı farklı.
Kimi mal,
Kimi mülk peşinde.
Kimi işsiz sokaklarda,
Kahvelerde.
Havada mavi billurlardan ışıklar oynaşır.
Rüzgar dahi mavi eser,
Bu zamanlar.
Yerle gök birleşir
Bulutlar, sisler arasından
Teninde deniz kokusu
Sokaklar yine ıslak
Halbuki yaza girmek üzereymişiz.
Tutuklu kalan aşkların mevsimi sanki.
Bağırıyor avazı çıktığı kadar
Her yürüdüğüm köşebaşlarında.
Ne caddeden geçen arabaların sesi duyulur
Beni duymak mı istiyorsun,
Benimle konuşmak ve beni görmek.
Kendi başına kal evinin bir köşesinde.
Kapat gözlerini.
İç alemine dön.
Duymak için geçmişte arama sesimi.
Çoğu zaman bulduğumu sandığım,
Elimde tuttuğumu hissettiğim,
Çok sevgiyi yitirdiğim oldu
Bir anda.
Kendimi atarken körü körüne
Bir sevdanın kucağına
Bir sonbahar rüzgarı savurur
Aniden anılarını.
Anımsarsın bir anlık da olsa
Eski günleri.
Yalnızlık duyarsın,
O karanlık gecelerde.
Bu aşkın bitmesi gerek
Oyundaki son perdeyi kapatmalıyız.
Deli gibi sevdiğimizi unutup,
Sabahlara kadar içip sarhoş olmalıyız.
Aşk adına kadehleri tek tek boşaltmalı,
Yalnızlık içimizde gülün dikenine benzer.
Ayrılığın sarhoşu olmuşuz beklentilerimizle.
Hayata sille atmışız yaşayalım diye.
Yok olmuşuz kendi kendimizi ararken.
İçimizde hep bir ümide yer açmışız.
Buğuluydu gözlerin
O kadar da boş
Durgun sular almış yerini
Enginlerin yerine.
Atmak istedim bir an
O derin maviliğe.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!